شلنگ گوشی معاینه پزشکی 2 کانال

گوشی پزشکی در انواع مختلف معاینه عمومی و تخصصی برای زنان، نوزاد و اطفال، کاردیولوژی و … ساخته می شود. استتوسکوپ عمدتا دارای دو مدل آکوستیک و الکتریکی است که مدل آکوستیک بیشترین کاربرد را دارد. گوشی های پزشکی آکوستیک دارای سه بخش اصلی هستند: قطعه داخل گوشی، تیوب (شلنگ)، سر گوشی (چست پیس) که سرگوشی می تواند ترکیبی از دوبخش دیافراگم و بل باشد.

قطعه داخل گوشی می تواند از جنس پلاستیک سفت (ریجید) یا منعطف باشد. این قطعات معمولا از بدنه گوشی جدا می شوند و قابلیت شستشو دارند. تیوب یا شلنگ گوشی پزشکی، یک لوله پلاستیکی از جنس pvc با طول معمولا ۶۵ تا ۷۰ سانتیمتر است که می تواند به صورت تک شلنگ یا دو شلنگ باشد.

در تیوب تک شلنگ دو کانال صوتی از داخل یک تیوب عبور داده شده اند. گوشی های تک شلنگه کیفیت صدای بهتری دارند. شلنگ باید در ضخامت کافی و جنس مناسب عایق کاری شده باشد تا کمترین میزان نویز محیط را به گوش کاربر منتقل کند.

سرگوشی (چست پیس) از اجزای اصلی گوشی پزشکی است که معمولا از قسمت دیافراگم و بل تشکیل شده است. دیافراگم قسمت پهن تر و حساس ترین قسمت گوشی پزشکی است که برای دریافت صداهای با فرکانس بالاتر استفاده می شود و باید به بدن بیمار با فشار چسبانده شود. در مقابل از بل برای شنیدن صداهای با فراکانس پایین استفاده می شود و در هنگام استفاده به آرامی بر روی بدن بیمار قرار داده می شود.

در بعضی از گوشی ها که به نظر بل ندارند، از محکم یا آرام قرار دادن گوشی بر روی بدن بیمار می توان صداهای با فرکانس کم یا زیاد را تشخیص داد. جنس بدنه گوشی معمولا از آلومینیوم است اما گوشی های استیل به دلیل سنگینی که دارند بهتر به سینه بیمار می چسبند و صدا با وضوح بیشتری به گوش پزشک می رسد.

گروه دیگر گوشی های پزشکی، الکترونیکی هستند که در مقابل گوشی های آکوستیک، امکان تقویت سیگنال دریافتی را دارند و صدای بلند تری را به گوش پزشک می رسانند. مشکل این گوشی ها این است که در عین این که صداهای ضعیف را تقویت می کنند، نویز ها را نیز شدت می بخشند و می توانند باعث آسیب به گوش یا بروز اشتباه در تشخیص پزشکی شوند. این گوشی ها با باتری کار می کنند و در انواع پیشرفته تر دارای یک مانیتور کوچک جهت نمایش میزان باتری، ضربان قلب و شدت صدا نیز هستند.